PANGUPÅYÅ KEPAHLAWANAN KAMANUNGSAN

   kapacak uga ing https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid0EKi2TED14DSzC8hR4t88PSawoEsPmGimWB5XCEJByAvYpqqfvLWQD4u1kSF38wiyl&id=100053518547586


Ing kampung Prawiran ånå kanõman têlu Sarju, Bejo lan Diman nêdyå budhal mênyang kuthå. Srånå ngê-pit (nyêpedha) têtêlune iring-iringan ing dalan kampung sing biasane sêpi margå pagêblug Covid-19, nanging kõk ånå rame-rame yå, ånå på iki? ngono batine tētêlune.


Enggalan kanõman-kanõman iku mudhun såkå pit-e njur nyêdhaki salah sijine sing lagi ngumpul, si Bejo takõn : "Èntên nåpå pak kõk rame sangêt?"

"Oh.., niku èntên bocah nêmbe bêngõk-bêngõk, dukå niku nêmbe sakit nåpå nggih?", wangsulane salah sijine wõng ing kono.

Têtêlune, banjur mbrõbõs mlêbu omah lan ditemõni ånå bocah umure kirå-kirå 6,5 taun gumlethak ing jogan karo gêro-gêro ora ånå sing ngancani. 

Si Bejo sing duwe pengalaman PPPK ing pêlajaran Pramuka, enggal nèmplèkke tangane ing bathuke si bocah, wahh panas bangêt kih.

Si Bejo karo bêngõk : "Nang ngêndi kih wõng tuwane!?"

"Ora ånå mas, pakne lagi ngojèk, makne lagi buruh nyuci nang tånggå kampung!" saute salah sijine wõng ing kono.

Si Sarju kanthi rikat usul : "Piye yèn enggal kitå gåwå nang puskêsmas?"

"Iyå.. iyå.. ayo!", sambunge si Diman.

Bejo ngimbuhi : "Kitå kudu olèh idi dhisik sêkå wõng tuwane, piye iki!?"


Dumadakan ånå ibu-ibu sêpuh mlêbu omah, ujare : "Eee.. Åjå!.., kita kudu ngundang ibune dhisik, lagi biså nggåwå bocah iku nang puskêsmas!"


Si Diman kanthi cukat ujar : "Ibune tak pêthuke yå!", karo mlumpat arêp mlayu.

"Ohh, èntên sing pirså bõten nggih kulå kêdah mêthuk têng griyane sintên?" takone si Diman.

"Têng griyane bu RT mas, cêlak mêjid, mangke sagêd tangklêt kiyambake!" wangsulane salah sijine ibu-ibu ing kono.

"Oo nggih matur nuwun", wangsulane Diman karo njênggirat mlayu.


Sawêtara iku si Sarju njupuk mangkõk diisi banyu nuli diwènèhke Bejo. Si Bejo enggal ngomprès bathuke bocah iku, sanalika si bocah rada lêrêm olèhè gèro-gèro. Ora lêt suwe si Diman têkå bebarêngan ibune bocah iku.

"Oh ngapuntên bu, larene ibu nêmbe bêntèr inggil sangêt!" ujare si Sarju.

"Oo nggih nggih nak, matur nuwun!", ibune si bocah mangsuli.

Si Bejo njur ngimbuhi : "Nyuwun idi bu, pripun mênawi lare niki enggal kita bêtå têng puskêsmas?"

Si ibu mênêng sêdhelå karo unjal ambêgan, "Ohh.. nak, kulå bõtên gadhah ragad", wangsulane si ibu karo ndhingkluk.

Si Sarju karo rõgõh-rõgõh sak-e njur ujar, "Bõtên sisah kuwatõs bu, ingkang bakên larene ibu ndang mantun enggal pikantuk pitulungan, kulå èntên yatra, ugi kåncå-kåncå", kanca-kancane manthuk barêng.

Si ibu mênêng manèh karo nyawang têtêlune kanõman iku, "Sampun bu, bõten sisah rangu, sagêd tå nggih?", ujare salah siji kanõman iku.

"Êêmm... êngg.. nggih nak!", karo nggrêgêl si ibu mangsuli.

Kanthi cukat Sarju nggendhõng bocah iku karo mlaku rikat tumuju puskêsmas.

Ing puskêsmas enggal diprikså lan dening dhõktêre katiti yèn ånå tandhane kêtaman Covid-19. Banjur enggal dirujuk mênyang griyå sakit sacêdhake kono nganggo ambulan. Nanging emane sopire ambulan lagi ora mlêbu jalaran anake lagi lårå.


Sarju sing tau dadi sopir toko bangunan nuli nyaguhi nyopiri ambulan, minångkå tanggungane si Bejo nyaguhi kèri nang puskêsmas lan sumadhiyå ngrewangi dhõktêr åpå bae sing dibutuhake.

Dikancani Diman, Sarju enggal nggåwå bocah iku lan ibune numpak ambulan.


Waoww... critane kanõman-kanõman kang saekå kapti guyub tanpå pamrih mbudidåyå nylamêtake kurban sêrangan virus corona sing lagi memålå iki. (Bali katulis lan kacaritakake såkå ing tulisan rõng taun kapungkur ing https://enpeoke.blogspot.com/2020/11/pangudidayan-kepahlawanan-kamanungsan.html?m=1)


Ibå endahe yèn pårå tarunå/pêmudhå kadyå tå pårå nõm-nõman têlu mau, ora amung mèlu-mèlu dhemo sing sabênêre ora dingêrtèni åpå sing didhemo, lan ora migunani kanggo awake dhewe lan ugå wõng akèh, luwih bêcik mèlu ngupåyå nglawan sêrangan covid-19 awit nêgårå kitå butuhake pahlawan-pahlawan kamanungsan sajati kåyå mêngkono iku.


   SUGÊNG MÈNGÊTI DINÅ PAHLAWAN, 10 NOV 22


JM, dinå_pahlawan, rõng èwu rõlikur

             ✍️ eNPe ✍️

            [^__^]  [^__^]

   




   


PERJUANGAN KEPAHLAWANAN KEMANUSIAAN


Ada tiga pemuda Sarju, Bejo dan Diman dari sudut kampung Prawiran berangkat ber-sama2 kekota. Dengan mengendarai sepeda dalam masa pandemi Covid-19 ini, mereka beriringan disebuah jalan perkampungan yg biasanya sepi, tapi saat itu kok ramai ya ada apa gerangan? begitu batin mereka.

Turunlah mereka dari sepeda dan menghampiri salah satu orang, si Bejo bertanya, "Ada apa pak kok begitu ramai?"

"Oh.., itu ada seorang anak yg sedang me raung2, lagi sakit kali tp gak tahu sakit apa?", jawab seseorang disitu.


Ketiga pemuda itu segera menyeruak kerumunan orang2 masuk kedalam rumah serta ditemui seorang anak laki kira2 umur 6,5 th-an tergeletak dilantai tanpa ada yg menemani. Si Bejo segera menaruh punggung tangannya ke dahi si bocah tsb eahh terasa panas sekali. Begitu si Bejo yg ternyata punya pengalaman pelajaran PPPK di kegiatan Pramuka segera beraksi.


Si Bejo sambil teriak, "Dimana orang tuanya?". Salah seorang diluar menjawab :"Tidak ada mas mereka berangkat kerja, babenya sedang ngojek, emaknya pergi ke kampung sebelah buruh nyuci".

Si Sarju dengan cepat usul, "Bagaimana kalau kita bawa ke Puskesmas terdekat"?

"Iya ya.. ayo!", sambungnya si Diman.

si Bejo nimpali, "Kita harus dapat ijin dari orang tuanya, bagaimana ini?"


Tiba2 ada ibu2 tua masuk dan berkata, "Jangan! .. harus kita panggil dulu ibunya, baru bisa kita bawa ke Puskesmas!". 

Si Diman dg cekatan teriak, "Aku jemput ibunya ya!?" sambil berlari kecil keluar rumah. 

"Ehh, ada yang tahu gak kerumah siapa harus jemput?" tanya si Diman kpd tetangga yg sdg berkerumun.


"Mas, kerumah bu RT di dekat mesjid aja!, nanti bisa nanya ke beliau", jawab salah satu orang disitu. "Baik, trimakasih!", jawab Diman dan langsung berlari.

Sementara itu si Sarju segera ambil cawan diisi air dan si Bejo segera mengompreskannya ke dahi si bocah itu.

Alhasil si bocah segera tenang sdh tdk me raung2 lagi. Tdk lama kmd si Diman datang bersama ibu si bocah itu.

"Ohh.. maaf bu, anak ibu sedang panas tinggi" kata si Sarju.

"Ya, ya.., trimakasih nak!" jawab si ibu. 

Si Bejo segera menyahut, "Bu, mohon ijin bagaimana kalau segera kita bawa ke puskesmas?"


Si ibu terdiam sebentar..,"Ee..., maaf nak ibu tidak punya ongkos", sambil tertunduk.


Sarju segera meraba sakunya sepontan menjawab, "Bu.., gak usah dipikirkan bu, yg penting anak ibu segera tertolong, saya ada uang dan teman2 juga siap membantu".


Si ibu terdiam kembali sambil memandang ke tiganya.., "Sudah bu, gak usah ragu, boleh ya?" sambung salah satu ketiga pemuda tsb...

"Emm..., ba baa.. baik nak!", tergagap ibunya menjawab.

Segera si Bejo menggendong bocah tsb dibawa ke puskesmas terdekat.


Di puskesmas segera anak itu diperiksa, dan oleh dokter dideteksi reaktif Covid-19. Segera dirujuk ke RS terdekat dg ambulance yg tersedia di puskesmas, tapi sayang sopirnya sedang absen karena anaknya juga sedang sakit. 


Sarju yg pernah jadi sopir toko bangunan segera minta ijin kpd dokter utk membawa ambulance itu. Sebagai jaminan si Bejo siap nunggu di puskesmas dan bersedia membantu dokter tsb apa aja yg dibutuhkan.


Dengan ditemani Diman, si Sarju segera membawa anak itu bersama ibunya naik ambulance.


Wahh.., begitulah kisah perjuangan ketiga pemuda yang dengan berjibaku tanpa pamrih berusaha menyelamatkan korban serangan covid-19.

Betapa indahnya kalau banyak para pemuda seperti ketiga pemuda tsb tidak hanya ikut2an demo yang sebenarnya tidak diketahui.. heemmm ironisnya ya situasi di negara kita ini sementara sedang berjuang melawan serangan Corona dibutuhkan pahlawan2 kemanusiaan pejuang sejati.


     SELAMAT HARI PAHLAWAN 10 NOV'

Komentar

Postingan populer dari blog ini

PANGAJENG-AJENGING MASARAKAT WONG CILIK

🎶 ISIH DUWE WÊKTU 🎶 𝕰𝖇𝖎𝖊𝖙 𝕲. 𝕬𝖉𝖊

KEDUWUNG TANSAH KASUMURUPAN SAWUSÉ KADADEAN